اردك یكي از انواع طيور است كه از قديم در روستاهاي كشور به خصوص در قسمت شمال وجود داشت. متاسفانه هنوز پرورش صنعتي اردك به طور جدي در كشوراجرا نشده است وپرورش اردك در روستاها به طور سنتي انجام مي شود واين در حالي است كه در كشورهاي اروپايي به خصوص اروپاي شرقي مثل لهستان صنعت پرورش اردك بسيار پيشرفت كرده است تا حدي كه بيش از 45% از گوشت طيور مصرفي در لهستان به گوشت اردك اختصاص دارد. اردک در برابر  سرما بسيار مقاوم است تا حدي كه در فصل زمستان در كشور روسيه يخ روي آببندان را مي شكنند تا اردك ها در آن شنا  كنند.اردك در مقايسه با مرغ در مقابله با بسياري از بيماري ها مقاومت بيشتري دارد . حتي در  صورت بروز بيماري گله هاي اردك معمولا كمتر متحمل تلفات سنگيني مي شوند. ضمن اينكه پرورش اردک در مقايسه با پرورش مرغ به دارو و واكسن  بسياركمتري نياز دارد. اردك حيوان قانعي است و در مقايسه با مرغ ،تغذيه آن به هزينه كمتري نياز دارد.از جمله مسائل ديگري كه مي توان به عنوان يكي ازنقاط قوت پرورش اردک ذكر كرد، استفاده از اين پرنده در مبارزه بيولوژيكي عليه كرم ساقه خوار برنج است كه كارايي آن دركشورهاي چين و تايلند وفيليپين و برمه با موفقيت آزمايش و گزارش شده است.ضمناً فضولات اردک ها درطيّ اين مدت به عنوان كود، باعث تقويت زمين در دوره ي بعدي كشت خواهد شد و نيز هزينه تغذيه اردک در اين مدت كاهش مي يابد.

انواع نژاد اردک

نژاد پکین: منشا این نژاد کشور چین است و اولین بار در سال ۱۸۷۳ به عنوان یک نژاد مشخص معرفی شده‌است ودر حال حاضر بیشتر مزارع پرورش اردک گوشتی در آمریکا از این نژاد استفاده می‌کنند. وزن اردک نر بالغ در حدود ۴ تا ۵/۴ کیلوگرم و اردک ماده بالغ ۶/۳ تا ۴ کیلوگرم است.این نژاد تخمگذار خوبی نیز هست به طوری که سالیانه بین ۱۵۰ تا ۱۸۰ عدد تخم می‌گذارد و وزن هر یک عدد تخم آن در حدود ۸۵ گرم بوده ورنگ پوسته آن سفید کرمی و یا سبز فام است. این نژاد دارای بدنی کشیده و سینه‌ای پهن بوده ورنگ آن سفید کرمی ورنگ پوست آن زرد ورنگ منقار و پاها پرتقالی است. 

وجه تمایز اردک نر از ماده، وجود دو پر کوچک تابیده در منتهای الیه دم است. امتداد بدن از شانه به طرف پشت، شیب دار بوده ودر حقیقت قسمت انتهایی بدن ودم نزدیک زمین قرار گرفته‌است. این طرز ساختمان بدن و همچنین طرز راه رفتن، پرنده را شبیه به پنگوئن‌ها می‌سازد. طرز ساختمان بدن سبب شده‌است که حیوان نتواند به آسانی بر روی زمین جفتگیری کند از این رو برای جفتگیری باید به آب برود. 

بهترین سن برای عرضه در بازار سن ۸ تا ۱۲ هفتگی است و در این سن وزن اردک بین ۲ تا ۳ کیلوگرم خواهد بود، و پس از آن بتدریج از کیفیت گوشت کاسته می‌شود. این نژاد آرام بوده و شرایط محیطی را به خوبی تحمل می‌کند و در مقایسه با سایر نژادها از بال کوچک‌تری برخوردار است و زیباتر به نظر می‌رسد.اردک ماده آن علاقه چندانی به خوابیدن بر روی تخم ندارد.

نژاد روئن: منشا این نژاد شهر روئن درایالت نرماندی فرانسه‌است که نام نژاد نیز از نام آن گرفته شده‌است واین نژاد تا حدودی شبیه نژاد پکین است. این نژاد در اصل از نژاد اردک وحشی مالارد منشعب شده واردک نر آن دارای بال وپرهای زیبای آبی وسبز وسیاه است ودر لابلای آن خطوطی سفید قرار دارند. وزن اردک نر در حدود ۵/۴ کیلوگرم ووزن اردک ماده ۴ کیلو گرم است. از نظر رنگ، نر وماده در این نژاد اختلاف دارند ورنگ نرها زیباتر از رنگ ماده‌ها می‌باشد. جثه نرها نیز از جثه ماده‌ها بزرگ تر است.رنگ اردک ماده سفید وقهوه‌ای روشن است وپاها ومنقار به رنگ پرتقالی وپوست به رنگ زرد است واردک ماده آن علاقه چندانی به خوابیدن بر روی تخم ندارد.ماده اردک‌ها سالیانه ۸۰ عدد تخم می‌گذارند که رنگ پوسته تخم خاکستری آبی فام تا سبز می‌باشد. گوشت شان بسیار لذیذ وخوش خوراک است .

نژاد ایلسبوری: اردکی تنبل وسنگین وزن از اردک‌های نژاد گوشتی است که منشا آن دره ایلسبوری در حومه شهر لندن در انگلیس است، ووزن اردک نر آن در حدود ۵/۴ کیلوگرم ووزن اردک ماده در حدود ۴ کیلوگرم است. این نژاد برای تولید گوشت مناسب است. اردک ایلسبوری منقاری بلند، راست و به رنگ سفید صورتی فام، و پاهای پرتقالی رنگ دارد و بر خلاف رنگ پوست سایر نژادهای اردک که معمولاً زرد است رنگ پوست اردک ایلسبوری سفید است. میزان تولید تخم آن سالیانه در حدود یکصد عدد تخم است.

نژاد آنکونا :این اردک جزو نژادهای گوشتی است و معمولاً جوجه‌های آن به رنگ شوکولاتی وسفید واردک‌های بالغ به رنگ سیاه و سفید اند. سر و گردن وسینه معمولاً به رنگ سفید وباقی اجزای بدن به رنگ سیاه است.

نژاد خالدار استرالیایی: این نژاد در سال ۱۹۲۰ میلادی در آمریکا بوجود آمد ودر سال ۱۹۲۸ برای اولین بار به نمایش گذاشته شد، این نژاد از تلاقی نژادهای مالارد، دم دراز وکال وبرخی نژادهای خالدار از گله‌های اردک وحشی استرالیایی بوجود آمد. اندازه جثه این اردک‌ها حد واسطی بین گونه مالارد نوک دراز و گونه کال نوک کوتاه می‌باشد. وزن اردک نر آن یک کیلو تا ۲/۱ کیلوگرم واردک ماده بین ۸۷۰ گرم تا ۱۰۵۷ گرم می‌باشد.این نژاد از لحاظ رنگ واریته‌های مختلفی نظیر: سر سبز، سر آبی و سر نقره‌ای دارد. اردک خالدار استرالیایی تخمگذار خوب و مادری ممتاز است. جوجه اردک‌های بسیار فرز و چالاکی دارد و از لحاظ قدرت پرواز همانند نژاد کال پرندگانی توانا هستند.

نژاد هند شرقی: رنگ رنگین‌کمانی پرهای سبز – سیاه این اردک بسیار زیباست و کمتر در سایر پرندگان اهلی یافت می‌شود و فقط شاید بتوان همانند آن را در نژاد کایوگا مشاهده کرد. این نژاد کمی بزرگ‌تر وبا مزه‌تر از نژاد کال است. تعدادی از اردک‌های ماده این نژاد به رنگ سفید نیز دیده می‌شوند، اما این اردک‌ها همیشه جوجه‌های سیاه یکدست تولید می‌کنند

از گفتنی‌های جالب این نژاد تغییر رنگ تخم‌های آن است، به طوری که رنگ تخم‌های آن در آغاز فصل تخمگذاری به رنگ سیاه و یا خاکستری تیره می‌باشد و بعدها در میانه دوران تخمگذاری به تدریج رنگ پوسته تخم آن تغییر کرده وبه رنگ خاکستری روشن و یا آبی در می‌آید.

نژاد زرد: این نژاد، نژادی دو منظوره‌است که به وسیله شخصی به نام ویلیام کوک از تلاقی نژادهای روئن، ایلسبوری ودونده هندی، در ناحیه اورپینگتون انگلستان بوجود آمد وبعدها در سال ۱۹۰۰ میلادی به آمریکا برده شد. در حقیقت نژاد اورپینگتون در پنج گونه دیده می‌شود که این پنج گونه عبارتند از: زرد، آبی، نقره‌ای، سیاه و شکولاتی. اما امروزه تنها گونه زرد آن متداول است. این نژاد را در شمال آمریکا اردک زرد می‌نامند، اما در سرزمینی که بوجود آمده یعنی در انگلستان، همچنان آن را با نام اورپینگتون می‌شناسند. اردک ماده سالیانه در حدود ۱۸۰ عدد تخم با پوسته سفید و یا سفید سایه دار تولید می‌کند. [تصویر نژاد اورپینگتون.

نژاد کال: این نژاد در انگلستان بوجود آمده وبه رنگ‌های مختلف : سفید، قهوه‌ای، خاکستری، سبز وخالدار دیده می‌شود.بدن آن خیلی کوچک وجمع وجور است. قالب وفرم بدن شبیه به نژاد پکین است ولی سر پهن تر وحجیم تر می‌باشد. رنگ آن خاکستری است.

نژاد کمپل: این نژاد در حوالی سال ۱۹۰۰ میلادی بوسیله خانم ادل کمپل، از تلاقی نژاد دونده هندی با برخی نژادهای محلی انگلیسی، در انگلستان بوجود آمد وبه این نژاد خاکی کمپل نیز می‌گویند. نژاد کمپل اردکی با جثه کوچک وتخمگذاری ممتاز می‌باشد که قادر است سالیانه ۲۰۰ تا ۲۵۰ عدد تخم بگذارد. رنگ پوسته تخم آن سفید ووزن آن در حدود ۸۰ گرم است. این نژاد معمولاً به رنگ قهوه‌ای روشن است اما رنگ‌های سیاه وسفید آن نیز وجود دارد. نژاد کمپل نژادی جسور وپرانرژی بوده وچرا کننده‌ای ممتاز است

سر و گردن اردک نر را پرهائی به رنگ برنز سبزفام پوشانده و بقیه قسمت‌های بدن را پرهای قهوه‌ای خاکستری فام فرا گرفته‌است. پاهای آن زرد و نسبتاً بلند است. بدن آن کشیده و سینه پهن و برجسته‌ای دارد. منقار سبز تیره متمایل به قهوه‌ای است. وزن اردک نر بین ۵/۲ تا ۳ کیلوگرم ووزن اردک ماده ۲ تا ۵/۲ کیلوگرم است.

Duck

One of these types is that the old duck poultry in rural areas, especially in the northern part there. In European countries, particularly in Eastern Europe such as Poland duck farming industry has grown to the extent that more than 45% of poultry meat consumption in Poland is very resistant to frost Dard.ardk duck meat accounted for to the extent that in the winter in the country Russia ice on ponds with ducks swim in it Knnd.ardk break up compared to chicken in tackling many diseases are more tolerant.